Hadithi ya mwisho

Laatste verhaal

De afgelopen dagen hebben we heerlijk rondgereisd door Tanzania en Kenya. Onze laatste dag in Tanzania hebben we doorgebracht op de fiets. Lekker op z'n Hollands! Samen met onze gids, Rasta David (zoals hij zich ook echt noemde), fietsten we 's ochtends om 09.00 naar de grotten, die op 8 kilometer afstand van Tanga liggen. De grotten waren heel bijzonder, vooral omdat er binnen natuurlijk beelden waren gevormd, zoals het Vrijheidsbeeld, de kaart van Afrika (maar Madagascar was gejat ;)), een olifant en de Heilige Maagd Maria. Deze laatste heeft ons flink in verwarring gebracht, want telkens wanneer we haar op de foto wilden krijgen, verdween ze van het beeld. Wij zijn waarschijnlijk de enige twee mensen op aarde die een Mariaverdwijning hebben gezien...
Na de grotten zijn we nog een kilometer of drie verder gefietst naar een sulfurbron (sulfur stinkt naar rotte eieren), en wanneer je in dat water gaat baden, geneest dat huidziektes. Ondanks dat het stonk, heb ik toch nog wat over mezelf heengegooid in de hoop dat mijn huid spontaan niet meer droog zou zijn. Ach, het viel te verwachten, mijn huid is nog steeds kurkdroog. De fietstocht terug naar Tanga duurde lang, omdat het midden op de dag was en de weg behoorlijk wat heuvels kende. Eenmaal aangekomen in ons hotel waren we dan ook doodop. Gelukkig konden we nog nalachen om onze gids. Rasta David was echt hilarisch, aangezien hij zo stoned als een garnaal was tijdens de hele rondleiding. Hij kon niet stilstaan, moest keihard lachen toen hij de vormen van de mannelijke en vrouwelijke geslachtsdelen (die ook natuurlijk in de grot gevormd waren) aan ons liet zien. Onze mening was dat je erg veel fantasie moest hebben om dat erin te zien, maar Rasta David vond het uiterst grappig!
's Avonds konden we voor de laatste keer 'It might be you' kijken. Een soap waaraan ik werkelijkwaar verslaafd ben geraakt hier in Tanzania. Ik ga de avonturen van Lawrence, Shallow en Ernesto echt enorm missen... ;)

Woensdagochtend vertrokken we om 10.00 uit Tanga naar Mombasa, in Kenya. Rond 12.00 bereikten we de grens, waar ik opeens een kruisverhoor kreeg van de douanebeambte. Gelukkig kreeg ik uiteindelijk toch een stempel in mijn paspoort en mocht ik door naar Kenya! Een paar uur later kwamen we aan in Mombasa, waar we eigenlijk niet veel meer hebben gedaan dan slapen, eten en souvenirs shoppen. Het hoogtepunt van ons verblijf in Mombasa was de ijscoupe die we donderdagmiddag aten, terwijl we wachtten op de inchecktijd voor de trein.

Om 19.00 vertrokken we met de trein naar Nairobi. Een reis die tot de volgende dag 09.30 zou moeten duren, maar uiteindelijk tot 14.15 duurde.
De reis was echt heel erg luxe (mag ook wel, want we hadden (schandalig!!) eersteklas geboekt). Na een uur werden we geroepen voor het diner, dat we kregen met zilver servies. Het eten zelf was niet denderend,l maar de entourage (:P) was geweldig! Tijdens het diner lekker in het Swahili zitten kletsen met een vrouw uit Nairobi. Was erg leuk om te merken dat we daartoe in staat waren. Toen we terugkwamen in onze hut, waren de bedden opgedekt. Moe als we waren, besloten we gelijk het licht uit te doen en te gaan slapen. Na niet zoveel te hebben geslapen en compleet te zijn lekgestoken door de muggen, werden we 's ochtends om 6 uur wakker van een harde knal en daarna stonden we stil. Na een uur stonden we nog stil en tijdens het ontbijt hoorden we dat de motor kapot was gegaan en er een nieuwe gehaald werd. Om 7.30 vertrokken we weer naar Nairobi, waar we dus rond 14.15 aankwamen, ons naar een hotel hebben begeven, een maaltijd naar binnen hebben gepropt en snel zijn gaan slapen.

En toen moesten we weer terug naar huis. Vanmiddag om 17.15 vertrekt ons vliegtuig naar het snikhete Dubai, waar we weer eens een nacht op de grond gaan doorbrengen (gelukkig wel op heerlijk perzisch tapijt). Morgenmiddag komen we aan in het altijd schöne Deutschland en dan kunnen we gelijk door naar Kaatsheuvel! Ik heb nu wel weer zin om naar huis te komen, ook al zou ik hier gerust nog weken door kunnen brengen en mijn Swahili willen verbeteren. Ach, nog jaren genoeg...