Ik mag weer!
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
07 Augustus 2010 | Nederland, Kaatsheuvel
Een paar uur voor vertrek. Het is twaalf uur en ik zit met een enorm rood hoofd en knallende koppijn rechtop in mijn bed. Neem maar eens zes maanden ‘leven’ mee in 20 kg baggage… Buiten hoor ik nog wat mensen borrelen - genietend van de, zo lijkt het, laatste stuiptrekkingen van een hete zomer. Na drie jaar grote delen van juni, juli en augustus in Afrika te hebben doorgebracht, heb ik dit jaar het warme seizoen in Nederland geleefd. Of beter gezegd, de zomer in Nederland heeft mij geleefd - en dan met name de voorbereidingen voor project 'Nigeria' en de afrondingen van mijn eerste studiejaar.
De afgelopen vijf weken stonden in het teken van stress en chaos, waarin enthousiasme voor mijn aanstaande vertrek zich afwisselde met complete zenuwinzinkingen en algeheel gebrek aan discipline en zin voor het schrijven van mijn laatste opdrachten. Het was dan ook pas toen ik mijn visum binnenkreeg op vrijdag en op zaterdag de laatste woorden van mijn één-na-laatste paper schreef, dat ik het gevoel had dat ik klaar was om te gaan. Het was toen pas dat ik dacht: “Ik mag weer!”
Met enkel nog wat laatste boodschappen en het inpakken van mijn koffer stond weinig me meer in de weg om te vertrekken. Alles begon een plekje te krijgen. Zonder enige problemen bij de ambassade is mijn visum verkregen en ik ontdekte dat ik stiekem best veel contacten heb in een land waar ik nog nooit ben geweest. Die contacten zijn dan weer heel handig voor allerlei praktische zaken. Zo komt een oud-collega mij morgenavond ophalen vanaf het vliegveld en reist hij zondag met mij naar zijn woonplaats, waar ik een paar nachten blijf in een hostel en tijd doorbreng met zijn gezin met drie meiden: waarschijnlijk een warm nest! Andere contacten hebben me geholpen met het oplossen van wat financiële rompslomp – ik ben al in het bezit van Naira, de munteenheid – en het regelen van huisvesting in Calabar. Aanstaande dinsdag ontmoet ik mijn lokale supervisor in Ibadan, een stad ten noorden van Lagos met een x-aantal inwoners. Een x-aantal, want populatiegegevens van Nigeriaanse steden variëren zo vreselijk van bron tot bron, dat ik het op heb gegeven hierover uitspraken te doen. Het zijn er in ieder geval veel: dat moet ook wel als je beseft dat 1 op de 6 Afrikanen op deze planeet Nigeriaan is!
Hoeveel inwoners Calabar heeft is me ook nog steeds niet geheel duidelijk (een half miljoen, ruim een miljoen?), misschien zou ik het eens moeten vragen aan de mensen daar als ik er volgende week vanuit Lagos naartoe ben gevlogen. Mijn uiteindelijke eindbestemming van deze reis vind ik namelijk pas volgende week donderdag of vrijdag, wanneer er in het westen van het land een aantal zaken is geregeld en ik klaar ben om mezelf te gaan installeren op mijn vaste verblijfplaats. Ik ben erg nieuwsgierig geraakt naar de stad waar ik het komende half jaar zal gaan doorbrengen en kijk uit naar de kennismaking met de omgeving, de mensen, de taal en de gewoontes.
In het bijzonder ben ik benieuwd naar hun visie op hekserij en de manier waarop ze hierover spreken. Dát ze erover spreken werd me vanmorgen duidelijk toen ik op Facebook bij mijn enige ‘friend’ (ik ken de goede man amper, maar ben met hem in contact via mijn oud-collega) in Calabar een ‘status update’ vond waarin hij verwees naar hekserij: ‘Ik geloof dat al mijn wedergeboren facebook vrienden lekker aan het slapen zijn, dus de heksen kunnen op facebook komen. Laten we gaan smullen!’ De onderzoeker in mij smulde in ieder geval van dit cynische citaat 24 uur voor vertrek!
Over vier uur is het zover: papa en mama brengen me naar Schiphol, waar ik morgen om half acht het vliegtuig naar Istanbul in stap. Dus terwijl de heksen van Calabar zich weer opmaken voor een nacht ‘smullen’, ga ik maar snel proberen nog een paar uurtjes mijn ogen te sluiten. Dromend van ‘The People’s Paradise’ (bijnaam van de staat waar ik ga wonen) en ervan overtuigd zijnde dat het acronym ‘Calabar’ alles in zich draagt waar ik zo naar uitkijk.
Come And Live And Be At Rest – en ook nog een beetje onderzoek doen natuurlijk ;)
De afgelopen vijf weken stonden in het teken van stress en chaos, waarin enthousiasme voor mijn aanstaande vertrek zich afwisselde met complete zenuwinzinkingen en algeheel gebrek aan discipline en zin voor het schrijven van mijn laatste opdrachten. Het was dan ook pas toen ik mijn visum binnenkreeg op vrijdag en op zaterdag de laatste woorden van mijn één-na-laatste paper schreef, dat ik het gevoel had dat ik klaar was om te gaan. Het was toen pas dat ik dacht: “Ik mag weer!”
Met enkel nog wat laatste boodschappen en het inpakken van mijn koffer stond weinig me meer in de weg om te vertrekken. Alles begon een plekje te krijgen. Zonder enige problemen bij de ambassade is mijn visum verkregen en ik ontdekte dat ik stiekem best veel contacten heb in een land waar ik nog nooit ben geweest. Die contacten zijn dan weer heel handig voor allerlei praktische zaken. Zo komt een oud-collega mij morgenavond ophalen vanaf het vliegveld en reist hij zondag met mij naar zijn woonplaats, waar ik een paar nachten blijf in een hostel en tijd doorbreng met zijn gezin met drie meiden: waarschijnlijk een warm nest! Andere contacten hebben me geholpen met het oplossen van wat financiële rompslomp – ik ben al in het bezit van Naira, de munteenheid – en het regelen van huisvesting in Calabar. Aanstaande dinsdag ontmoet ik mijn lokale supervisor in Ibadan, een stad ten noorden van Lagos met een x-aantal inwoners. Een x-aantal, want populatiegegevens van Nigeriaanse steden variëren zo vreselijk van bron tot bron, dat ik het op heb gegeven hierover uitspraken te doen. Het zijn er in ieder geval veel: dat moet ook wel als je beseft dat 1 op de 6 Afrikanen op deze planeet Nigeriaan is!
Hoeveel inwoners Calabar heeft is me ook nog steeds niet geheel duidelijk (een half miljoen, ruim een miljoen?), misschien zou ik het eens moeten vragen aan de mensen daar als ik er volgende week vanuit Lagos naartoe ben gevlogen. Mijn uiteindelijke eindbestemming van deze reis vind ik namelijk pas volgende week donderdag of vrijdag, wanneer er in het westen van het land een aantal zaken is geregeld en ik klaar ben om mezelf te gaan installeren op mijn vaste verblijfplaats. Ik ben erg nieuwsgierig geraakt naar de stad waar ik het komende half jaar zal gaan doorbrengen en kijk uit naar de kennismaking met de omgeving, de mensen, de taal en de gewoontes.
In het bijzonder ben ik benieuwd naar hun visie op hekserij en de manier waarop ze hierover spreken. Dát ze erover spreken werd me vanmorgen duidelijk toen ik op Facebook bij mijn enige ‘friend’ (ik ken de goede man amper, maar ben met hem in contact via mijn oud-collega) in Calabar een ‘status update’ vond waarin hij verwees naar hekserij: ‘Ik geloof dat al mijn wedergeboren facebook vrienden lekker aan het slapen zijn, dus de heksen kunnen op facebook komen. Laten we gaan smullen!’ De onderzoeker in mij smulde in ieder geval van dit cynische citaat 24 uur voor vertrek!
Over vier uur is het zover: papa en mama brengen me naar Schiphol, waar ik morgen om half acht het vliegtuig naar Istanbul in stap. Dus terwijl de heksen van Calabar zich weer opmaken voor een nacht ‘smullen’, ga ik maar snel proberen nog een paar uurtjes mijn ogen te sluiten. Dromend van ‘The People’s Paradise’ (bijnaam van de staat waar ik ga wonen) en ervan overtuigd zijnde dat het acronym ‘Calabar’ alles in zich draagt waar ik zo naar uitkijk.
Come And Live And Be At Rest – en ook nog een beetje onderzoek doen natuurlijk ;)
-
07 Augustus 2010 - 07:05
Desley:
Heej Inge!
Ik wil je een hele goede reis en een heel veel succes wensen met je onderzoek! Geniet van je tijd daar!
liefs, xx -
07 Augustus 2010 - 08:57
Gwen:
Joehoe, veel succes en plezier in afrika again!! Ben benieuwd hoe het onderzoek gaat verlopen!! XX -
07 Augustus 2010 - 09:12
Anne-Marie:
Ik kijk nu al uit naar je volgende berichtje!
Groetjes! -
07 Augustus 2010 - 10:29
Ome Jan /Tante Dini:
Hoi Inge,
Heel veel succes in Nigeria met je studie.
We zullen je volgen via jou berichtjes en tot over een half jaar.
Groetjes Ome Jan en Tante Dini -
07 Augustus 2010 - 11:38
John En Carla:
Hoi Inge, ik wilde je nog bellen maar lees dat je probeertte slapen. Via deze weg willen John en ik je een goede reis toewensen en succes met de studie. Ook wij zullen je volgen via de PC Gr. John en Carla -
07 Augustus 2010 - 17:26
Femke:
Spannend, spannend, spannend! Maar waarschijnlijk ben je nu al aan het genieten in je nieuwe thuisland voor de komende 6 maanden. Ga genieten en keihard werken! Ik blijf je volgen!
Dikke kus, Fem -
07 Augustus 2010 - 23:56
Loesje:
Lieve lieve Inge.
Geniet ontzettend van je reis in Nigeria!! Heel veel plezier in Nigeria en vooral heel erg veel succes met je onderzoek!!
ik ben nu al benieuwd naar al je mooie verhalen! maak er een mooie tijd van!!
kus -
08 Augustus 2010 - 11:58
Marie-jose:
ik hoop dat de reis goed verlopen is en dat je je daar weer thuis voelt.
groeten -
09 Augustus 2010 - 06:52
Francis:
Hey Inge,
Is het een beetje gelukt 6 maanden leven in 20kg?
Goede vlucht gehad?
Heel veel plezier er succes voor de komende maanden!
Liefs,
Francis -
09 Augustus 2010 - 17:37
Willemijn:
Hee Inge!
Ik had je een week voor vertrek nog gebeld maar toen kreeg ik je niet te pakken en afgelopen dagen zat ik zelf in het buitenland (paar daagjes Frankrijk) dus kwam het er niet meer van :( Jammer, had je graag 'live' nog goeie reis gewenst maar zo komt het ook vast aan. Ik zal je berichtjes trouw lezen en zit vol smacht te wachten op je eerste sarcastische visie op Nigerianen. Als er nog een stiekeme 'uncensored version' komt van je reisverslagen meld ik me daar graag voor aan, muahaha! Hoe dan ook, je kunt me vast via je verslagen mee laten geniet van Afrika waar ik het komende anderhalf jaar sowieso niet kom :( Dussss veeel plezier, lachen, gieren, brullen, genieten en oh ja, studeren ;)
x
willemijn -
09 Augustus 2010 - 18:52
Ymke:
Hey Inge, hoop dat je veilig bent aangekomen en ben zeer benieuwd naar je eerste indrukken! We gaan je zeker op de voet volgen, en ik kan nu al zeggen tot over een paar maandjes :-) Geniet er van! Xxx -
11 Augustus 2010 - 10:26
Mieke:
Chick!
Nu ben ik weer terug in Nederland, ben jij weg...Ik denk dat het wel raar gaat worden, een half jaar zonder jou in Nederland. maar goed: payback-time, zullen we maar zeggen, haha! Hoop dat je goed in Calabar aankomt en laat je snel je Nigeriaanse telefoonnummer en adres weten in Calabar? Heel veel succes, maar ga eerst maar eens lekker wennen en genieten voordat je met het onderzoek van start gaat...:)
Kus Mieke -
11 Augustus 2010 - 13:04
Caroline Slot:
Hey Inge!
Al een erg mooi reisverslag voor een reis die op dat moment nog moest beginnen!Ik ga jou ook zeker volgen, ben zo benieuwd!!! Succes met je onderzoek en vooral heel erg veel plezier.
Veel liefs vanuit Nairobi!
x Caro
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
