You're all blessed!!!
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
18 April 2005 | Ghana, Accra
Lang niets meer van me laten horen, maar dat heeft allemaal zo z'n redenen! En zoals altijd zal ik jullie weer helemaal bijpraten over al mijn avonturen in Ghana.
Na een zeer relaxte middag aan het zwembad in het 'fameuze' (voor ons dan) Shangri-La hotel, zijn we zondag dan toch echt weer teruggekeerd naar Klikor. De week is nogal vreemd verlopen, omdat ik maandagmiddag nadat ik mijn wekelijkse handwasje had gedaan, ineens ziek werd. De gehele dinsdag heb ik op bed gelegen met koorts en een goed boek. Niets voor mij, maar gelukkig was ik donderdag gewoon weer beter.
Donderdag zijn we naar Accra geweest omdat ik al het geld wat ik van jullie heb gehad, moest wisselen naar cedi's. Aangezien dat behoorlijk veel was (522,50 euro) moest ik naar Accra, zodat ik bij verschillende banken kon wisselen. De tocht door de stad duurde lang, maar het hoogtepunt van deze dag was toch wel ons bezoek naar de supermarkt. Hemel op aarde, zo noem ik het ook weleens. Ik werk zelf 3 keer in de week in een supermarkt, maar na 5,5 week Ghana wist ik niet meer hoe het ook alweer was. De supermarkt was werkelijk geweldig. Ze hadden wel 20 flessen cola in het rek staan (vergeleken met de 2 die ze in de plaatselijke 'supermarkt' hebben, is dat veel!), 15 soorten chocoladerepen, een hele koeling groente en fruit en zelfs een verse broodafdeling! Jullie kunnen je er niets bij voorstellen, maar voor ons was het heerlijk om weer lekker boodschappen te kunnen doen!!
Vrijdag zijn we samen met David naar de man van het hout geweest en hebben we het benodigde hout voor de desks en tafels afgerekend. Dat hout bevindt zich nu bij de timmerman, die er hopelijk mooie tafeltjes van maakt!
's Avonds vond David het nodig om de kinderen van het weeshuis te vertellen over onze donatie. Dat was een hele ervaring! Alle kinderen zaten bij elkaar, met een olielampje in het midden (de electriciteit was uitgevallen), en David vertelde in het Engels wat wij gedoneerd hadden. Een jongen uit het weeshuis vertaalde dat dan naar het Ewe (lokale taal), zodat ook de kleintjes het verstonden. Nadat David alles had verteld, moesten we allemaal onze ogen sluiten en toen gingen ze bidden voor Gwen, mij en alle mensen die ons geld hebben gegeven (you're blessed...) en daarna kregen we van alle kinderen een hand om ons te bedanken. Heel bijzonder!!
Zaterdag zijn we met alle kinderen naar het strand geweest. Dat vonden ze helemaal geweldig natuurlijk! Het jammere was alleen dat de zee heel erg wild was. De golven waren enorm hoog en de kinderen mochten niet te ver het water in. Dat is dus 3 uur lang goed gegaan, maar, je voelt hem al hangen, eentje had niet goed genoeg geluisterd en werd door de golven steeds verder de zee in gesleurd. Paniek op het strand terwijl hij aan het verdrinken was, maar gelukkig was er een redder in nood die hem uit het water heeft kunnen redden. Ik was behoorlijk overstuur en het strandmiddagje was redelijk verpest, maar gelukkig gaat nu alles weer oke!
Gisterochtend zijn we naar de kerk geweest! De tocht naar de openluchtkerk was er een van ongeveer 45 minuten, maar gelukkig kregen we daarna genoeg rustpauze. De kerkmis heeft namelijk (en dit is GEEN grapje) 4 uur en 50 minuten geduurd. Het eerste uur werd in beslag genomen door het 'voorstellen' van alle deelnemende kerken (het was een gezamelijke kerkdienst). Dit ging gepaard met heel veel muziek en heel veel dansende mensen. Daarna werd er wat gepreekt en kwam er een grote pan tevoorschijn. Bij ons gaan ze met een mandje rond, in Ghana wordt er gelijk een enorme pan in het midden van de groep gezet. Ook hier wordt er muziek gespeeld tijdens de 'collecte', alleen moet je zelf naar de pan toelopen en er geld in gooien. Ik dacht, ik ben gul, geef 15.000 cedi (1 euro 50) is de kerk ook weer blij. Zetten ze daarna de pan nog een keer in het midden van de groep, nu om een goede daad te doen, zodat je deze 'terugbetaald' krijgt. Nou daar had ik niet zoveel zin in, want daarna kwam de pan nog een keer tevoorschijn. Ditmaal 7 keer om precies te zijn, voor iedere dag van de week een keer. Je 'moest' geld geven op de dag dat je geboren was, dus op de donderdag liep ik wederom naar de pan om wederom (ik was gewoon in een gulle bui) 10.000 cedi te geven. Blijkt gewoon dat ze daarna die pan nog een keer terugzetten: voor het bouwen van een kerk. Tja en daar kom je als yavu echt niet onderuit natuurlijk.
Al met al was het een hele ervaring, maar een keer een Ghanese kerkdienst is voor mij toch wel genoeg. Hoe vrolijk en gezellig het ook was, ik prefereer toch een Nederlandse kerk.
Teruggekomen in Klikor hebben Gwen en ik (met name Gwen omdat ik me niet helemaal lekker voelde) spaghetti voor de kids gekookt. Dit vonden ze niet lekker, omdat we geen olie hadden gebruikt, maar met name omdat we de pepers eruit hadden gelaten. En voedsel zonder peper is hier geen voedsel....
Deze week wordt weer een gezellige werkweek, waarin we de bibliotheek op orde proberen te brengen. Vrijdag vertrekken we samen met David naar Takoradi (aan de westkust) en vanuit daar gaan we een aantal verschillende oude woonplaatsen van David bezoeken. De laatste dag zullen we naar een cacao-plantage van de broer van David gaan. Best bijzonder dus!
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties :) Ik vind ze erg grappig. Trouwens, Wendy, reken maar niet op een extra persoon bij de familiedag. Ik houd het toch maar op Hollandse mannen.
Des, ik kan hotmail niet openen dus ik weet ook nog niet of je me hebt kunnen overhalen :(
En voor de familie Ligtvoet. Inge is absoluut nog niet zo bruin dat ze niet past in het plaatje, ook absoluut niet zoveel afgevallen dat ik uit de toom val bij de rest. Het enige vreemde zou mijn haar kunnen zijn, mocht dit nog in coupe rasta zitten op 22 mei.
Dikke kus uit Ghana,
Liefs,
Inge
Na een zeer relaxte middag aan het zwembad in het 'fameuze' (voor ons dan) Shangri-La hotel, zijn we zondag dan toch echt weer teruggekeerd naar Klikor. De week is nogal vreemd verlopen, omdat ik maandagmiddag nadat ik mijn wekelijkse handwasje had gedaan, ineens ziek werd. De gehele dinsdag heb ik op bed gelegen met koorts en een goed boek. Niets voor mij, maar gelukkig was ik donderdag gewoon weer beter.
Donderdag zijn we naar Accra geweest omdat ik al het geld wat ik van jullie heb gehad, moest wisselen naar cedi's. Aangezien dat behoorlijk veel was (522,50 euro) moest ik naar Accra, zodat ik bij verschillende banken kon wisselen. De tocht door de stad duurde lang, maar het hoogtepunt van deze dag was toch wel ons bezoek naar de supermarkt. Hemel op aarde, zo noem ik het ook weleens. Ik werk zelf 3 keer in de week in een supermarkt, maar na 5,5 week Ghana wist ik niet meer hoe het ook alweer was. De supermarkt was werkelijk geweldig. Ze hadden wel 20 flessen cola in het rek staan (vergeleken met de 2 die ze in de plaatselijke 'supermarkt' hebben, is dat veel!), 15 soorten chocoladerepen, een hele koeling groente en fruit en zelfs een verse broodafdeling! Jullie kunnen je er niets bij voorstellen, maar voor ons was het heerlijk om weer lekker boodschappen te kunnen doen!!
Vrijdag zijn we samen met David naar de man van het hout geweest en hebben we het benodigde hout voor de desks en tafels afgerekend. Dat hout bevindt zich nu bij de timmerman, die er hopelijk mooie tafeltjes van maakt!
's Avonds vond David het nodig om de kinderen van het weeshuis te vertellen over onze donatie. Dat was een hele ervaring! Alle kinderen zaten bij elkaar, met een olielampje in het midden (de electriciteit was uitgevallen), en David vertelde in het Engels wat wij gedoneerd hadden. Een jongen uit het weeshuis vertaalde dat dan naar het Ewe (lokale taal), zodat ook de kleintjes het verstonden. Nadat David alles had verteld, moesten we allemaal onze ogen sluiten en toen gingen ze bidden voor Gwen, mij en alle mensen die ons geld hebben gegeven (you're blessed...) en daarna kregen we van alle kinderen een hand om ons te bedanken. Heel bijzonder!!
Zaterdag zijn we met alle kinderen naar het strand geweest. Dat vonden ze helemaal geweldig natuurlijk! Het jammere was alleen dat de zee heel erg wild was. De golven waren enorm hoog en de kinderen mochten niet te ver het water in. Dat is dus 3 uur lang goed gegaan, maar, je voelt hem al hangen, eentje had niet goed genoeg geluisterd en werd door de golven steeds verder de zee in gesleurd. Paniek op het strand terwijl hij aan het verdrinken was, maar gelukkig was er een redder in nood die hem uit het water heeft kunnen redden. Ik was behoorlijk overstuur en het strandmiddagje was redelijk verpest, maar gelukkig gaat nu alles weer oke!
Gisterochtend zijn we naar de kerk geweest! De tocht naar de openluchtkerk was er een van ongeveer 45 minuten, maar gelukkig kregen we daarna genoeg rustpauze. De kerkmis heeft namelijk (en dit is GEEN grapje) 4 uur en 50 minuten geduurd. Het eerste uur werd in beslag genomen door het 'voorstellen' van alle deelnemende kerken (het was een gezamelijke kerkdienst). Dit ging gepaard met heel veel muziek en heel veel dansende mensen. Daarna werd er wat gepreekt en kwam er een grote pan tevoorschijn. Bij ons gaan ze met een mandje rond, in Ghana wordt er gelijk een enorme pan in het midden van de groep gezet. Ook hier wordt er muziek gespeeld tijdens de 'collecte', alleen moet je zelf naar de pan toelopen en er geld in gooien. Ik dacht, ik ben gul, geef 15.000 cedi (1 euro 50) is de kerk ook weer blij. Zetten ze daarna de pan nog een keer in het midden van de groep, nu om een goede daad te doen, zodat je deze 'terugbetaald' krijgt. Nou daar had ik niet zoveel zin in, want daarna kwam de pan nog een keer tevoorschijn. Ditmaal 7 keer om precies te zijn, voor iedere dag van de week een keer. Je 'moest' geld geven op de dag dat je geboren was, dus op de donderdag liep ik wederom naar de pan om wederom (ik was gewoon in een gulle bui) 10.000 cedi te geven. Blijkt gewoon dat ze daarna die pan nog een keer terugzetten: voor het bouwen van een kerk. Tja en daar kom je als yavu echt niet onderuit natuurlijk.
Al met al was het een hele ervaring, maar een keer een Ghanese kerkdienst is voor mij toch wel genoeg. Hoe vrolijk en gezellig het ook was, ik prefereer toch een Nederlandse kerk.
Teruggekomen in Klikor hebben Gwen en ik (met name Gwen omdat ik me niet helemaal lekker voelde) spaghetti voor de kids gekookt. Dit vonden ze niet lekker, omdat we geen olie hadden gebruikt, maar met name omdat we de pepers eruit hadden gelaten. En voedsel zonder peper is hier geen voedsel....
Deze week wordt weer een gezellige werkweek, waarin we de bibliotheek op orde proberen te brengen. Vrijdag vertrekken we samen met David naar Takoradi (aan de westkust) en vanuit daar gaan we een aantal verschillende oude woonplaatsen van David bezoeken. De laatste dag zullen we naar een cacao-plantage van de broer van David gaan. Best bijzonder dus!
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties :) Ik vind ze erg grappig. Trouwens, Wendy, reken maar niet op een extra persoon bij de familiedag. Ik houd het toch maar op Hollandse mannen.
Des, ik kan hotmail niet openen dus ik weet ook nog niet of je me hebt kunnen overhalen :(
En voor de familie Ligtvoet. Inge is absoluut nog niet zo bruin dat ze niet past in het plaatje, ook absoluut niet zoveel afgevallen dat ik uit de toom val bij de rest. Het enige vreemde zou mijn haar kunnen zijn, mocht dit nog in coupe rasta zitten op 22 mei.
Dikke kus uit Ghana,
Liefs,
Inge
-
18 April 2005 - 17:04
Sister Gwen:
Heey Sister Inge!
Nou genoeg aanzoeken heb je wel gehad hoor, alleen nog niet de juiste gevonden. Maar dat gaat de komende 4 weken wel lukken, dus fam. Ligtvoet, reken nog maar op eentje extra op de fameuze familiedag. En anders mag je meneer Wisdom wel van me hebben hoor, hihi...
Nou daag Inge, je bent vast niet blij met dit berichtje, maarja kan je nix meer aan doen, hihi.
Daag liefs sister Gwen -
18 April 2005 - 17:20
Tante Dini:
hallo Inge
wat hebben jullie weer een gezellig weekje achter de rug lees ik wel.
nou dat was wel een lange mis daar .
het is maar goed dat onze pastoor er hier niet zolang over doet want dan valt iedereen in slaap denk ik.
heb je nog geen foto`s van je nieuwe kapsel anders laat het maar lekker zitten tot je terug komt .
misschien is het ook iets voor mij je weet maar nooit.ik zou zeggen de groetjes weer leuk dat we weer op de hoogte zijn en nog veel plezier.
Liefs Tante Dini -
18 April 2005 - 17:29
Simone:
wat maak jij toch veel mee in een week!! volgens mij moet je weer helemaal aclimatiseren als je terug in nederland bent, vooral als je weer het groot bruisend winkelcentrum van kaatsheuvel in stapt (ahumahum).
inge eens een ligtvoet altijd een ligtvoet dus al ben je wat bruiner en wat slanker een ligtvoetertje zal je blijven (je weet het de hals en kin zijn ons kenmerk)
nog heel veel plezier
liefs simone -
18 April 2005 - 17:53
Ome Jan:
Wat een verhaal zeg en dat allemaal meegemaakt in 1 week Ghana ,ik moest het echt twee keer lezen voordat alles tot me door drong.
Vooral die mis sprak mij aan met al die collectes ,je weet als Ligtvoet zijnde dat dat altijd moeilijke momenten zijn en achteraf gezien had je de beurs van de Ligtvoetjes dag mee moeten nemen die had indruk gemaakt bij de kerkgangers (de pan was spontaan weer rond gegaan).
Inge ik ben wel heel erg benieuwd naar de foto`s van je reis hopelijk heb je er erg veel gemaakt .
p.s. Zou mij rasta haar ook staan ? of is de kans dat ze me aanzien voor een aap met kunsthaar te groot.
Groetjes en een dikke kus van Ome Jan prik prik -
18 April 2005 - 18:59
Mieke:
He Inge!!
Alles goed, ik lees net dat je je hotmail niet kunt openen, dus vandaar dat ik geen mailtje terugkrijg. Je verhalen klinken weer echt Ghanees zals dat hoort als je in Ghana bent, dus....!! Blijf op de hoogte via de site! xxx mieke Ps marino stuurde de bewerkte foto va Beau naar me, interessatn kan ik je zeggen, kijk zelf maa; www.scarlet.nl -
18 April 2005 - 19:09
Wendy:
Hee Inge, wat heb je toch weer veel beleefd afgelopen week! En nog niet de Ware Jacob gevonden, al lees ik wel in het berichtje van "Sister Gwen" dat we toch rekening moeten houden met 1 persoon extra (meneer Wisdom???). Wij zijn natuurlijk erg benieuwd naar het verhaal achter deze man... Geniet nog lekker van alles in Ghana. Groetjes Wendy -
19 April 2005 - 11:53
Marino:
Wat een heerlijk verhaal om te lezen; ik ben eigenlijk wel jaloers op die prachtige ervaringen.
Wanneer jij 17 mei weer thuiskomt, blijf je natuurlijk weken aan het woord.............
dikke XXX -
19 April 2005 - 17:09
Anne (zus Gwen):
heej die inge! prachtig verhaal weer. jammer dat jij nu weer ziek was. voel je je nu alweer een beetje goed? heel veel groetjes aan de kinertjes daar, ben heel nieuwsgierig naar de foto's!:D
liefs,
Anne -
19 April 2005 - 18:21
Dea Van Der Velden:
hoi inge,
vandaag heb ik je vader gesproken bij jan in de winkel en zodoende je site gekrgen.
harstikke leuk om te lezen en eigelijk ben ik een beetje jalours op je. wat een avontuur om mee te maken. nou meid geniet er maar van want zoiets maak je maar 1 keer in je leven mee. ik zal ook wel blij zijn als je wwer terug bent want afrekenen an de kassa bij de emte is altijd een stuk leuker als jij aan de kassa zit.
ik blijf op de hoogte van je site (of van je ouders)
groetjes van dea van der velden(en natuurlijk ook van frank,geert,josje en janne -
20 April 2005 - 07:07
Riet Bögels:
hoi inge,
volgens jullie verhalen is het ook dik genieten ,naast soms het ongemak aan jullie darmen.In Ghana hebben ze natuurlijk geen smaakpolitie,die de hygiene in de keuken controleert.Geniet nog ff van jullie tijd in klikor.
en die mr .wisdom moet toch wel heel speciaal zijn!!
Geniet met volle teugen van alles dat jullie meemaken.In mei horen we uiteraard de rest van jullie verhalen. veel plezier en de groetjes ,
riet -
20 April 2005 - 17:43
Marloes:
Heyz Inge,
Wat een verhalen!! Echt super leuk om weer te lezen. Raar dat je zo blij kunt zijn met iets heel eenvoudigs he :P . En blij dat je het zo naar je zin hebt gehad. Echt super leuk voor je en super tof om alles te lezen. Echt stoer van je dat je dit hebt gedaan!!
Kuzz Marloes -
24 April 2005 - 10:04
Rianne:
Ha die Inge
Vrijdag avond lekker bij gekletst met jullie pa en ma, dus we zijn weer een beetje op de hoogte.Dan horen we nog meer dan dat we tussen de regels door kunnen lezen. Maar ik vind het erg fijn dat je het goed stelt in dat warme Ghana. Het is wel een luxe dat we alles bij kunnen houden met de computer op de bij behorende sites zo hop ik van Afrika naar zuid- Amerika en later naar noord-Amerika in slechts enekel minuten tijd. En gelukkig lees ik dan dat jullie het allemaal heel goed stellen. Dat is voor ons in dit kleine kikkerlandje ook wel prettig.Maar voor jullie alledrie is het aftellen begonnen en kun je je al zorgen gaan maken over wat je mee terug moet nemen. Maar laat dat nog maar even zitten en geniet nog lekker van de tijd die je daar bent en wij wachten met spanning jullie verhalen af opgesiert met de bijbehorende foto's.We hebben al een goed idee als jij en Mieke thuis zijn kun je misschien de dagen om en om bij elkaar komen wonen want julllie hebben zoveel om over bij te kletsen dat dat wel weken zal gaan duren en op die manier pikken wij als ouders er ook nog iets van mee.Nou meid de groeten vanuit de orde en we zien je weer graag verschijnen bij de Pullestijnen ( Mieke vond dat wel leuk ze had het nog niet gehoord) -
24 April 2005 - 11:51
Lucinda:
Hey Inge!
Heb ik al die berichtjes voor niks naar hotmail gestuurd. Je hebt toch wel veel foto's gemaakt daar van de omgeving en van jezelf met rasta coupe? Ik ben wel benieuwd, want ik kan me er geen voorstelling bij maken. Als het nu nog een maand blijft zitten, kan ik het in het echt zien. Tot dan!
Groetjes Lucinda -
25 April 2005 - 18:53
Mieke:
He Ingie!
primero: Hoe is het in Ghana?
segundo: Er zit hier een jongen (lees: knappe Argentijn) naar me staren in het internetcafe!
tercero: Kun je je hotmail al openen? voor de zekerheid zet ik deze mail ook las boodschap in je gastenboek (beter gezegd; zkere delen van de mail zal ik publiceren...:D)
cuarto: Beau heeft een nieuwe reclame!! Hij is zeer HEET...
quinto: het is hier nog steeds leuk in San Luis maar nog maar een maand en ik ben weer terug! Heb veel zin om terug te gaan, maar het is wel moeilijk om hier afscheid te nemen van iedereen. Ik heb afgelopen vrijdag nog een blonde god aan de telefoon gehad die op bezoek kwam bij de Pullestijnen. Hij vertelde me je te kennen??? mail je snel...
dikke kus mieke!! je vriendinnetje van ver weg, maar dichterbij dan toen je nog in Nederland was -
26 April 2005 - 14:53
Inge:
Simone:
Ook hier is de kinderen van het weeshuis ons familiekwaaltje niet ontgaan. Lebene (meisje uit het weeshuis) heeft al een aantal keer smakelijk gelachen om het feit dat ik geen nek heb. Toen ik vertelde dat dat kwam omdat ik gewoon teveel chocolade gegeten had, zei ze dat dat helemaal niet waar was! 'It's a lie!' Ik zo: Waarom denk jij dan dat ik dik ben? Zegt ze: Omdat je oud bent! En even later zei ze: Als mensen in Nederland er ooit nog gemene opmerkingen over maken moet je maar tegen ze roepen dat je er blij mee bent, want zo heeft God je gemaakt.
Lief he?
xxxies
Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
