Kippenvel en Spuitsneeuw
Door: Marino en Wilma Ligtvoet
Blijf op de hoogte en volg Inge
15 December 2010 | Nederland, Kaatsheuvel
(een korte impressie van pa en ma)
‘Wat hebben we eraan om veel en lekker te koken, wanneer je geen gasten krijgt’. Dat waren de woorden van Dr. Ayo Ojebode toen wij hem bij het afscheid bedankten voor de geweldige dagen die wij bij hem en zijn gezin verbleven. Ayo, docent aan de universiteit van Ibadan, is trots op zijn nieuwe huis, had speciaal voor deze gelegenheid de gastenkamer op orde laten maken en verontschuldigde zich omdat de timmerman nog niet klaar was met de kastdeuren en hij nog geen pomp heeft voor stromend water. Een bucketshower is voor ons geen probleem. Zijn dochters, voor ons gemak stelde hij voor om ze number ‘one’, ‘two’,’three’ en’ four’ te noemen, zijn pientere meiden die ook op deze leeftijd al even ad rem en humoristisch zijn als hun vader en moeder Member. Inge’s 25ste verjaardag, die wij op zondagavond met familie en vrienden uit de stad vierden is er een om nooit te vergeten, als was het alleen al om in november een verjaardag te vieren bij een buitentemperatuur van 40 graden. Er werd gezongen en gedanst en er is zelfs nog een poging gedaan om een Hollandse polonaise in te zetten.
Na deze heerlijke dagen zijn we naar Calabar gevlogen. Inge genoot hiervan, omdat ze nu eindelijk kon laten zien waar zij woont en leeft en waar ze ons kon voorstellen aan haar vrienden. Calabar is een schone en groene stad waarbij de gastvrijheid en vriendelijkheid van de mensen ons meteen opvielen.
Op ons verzoek zijn we met Inge naar de ‘our Father, our Father church’ gegaan. Inge was hierin in eerste instantie wat terughoudend, mede omdat deze pastor Wilma al eerder als heks had bestempeld. Om 5 uur ’s morgens stonden we al naast ons bed om te douchen want om 6 uur begon de viering. In de open kerk met louter een zinken dak en gevuld met plastic tuinstoelen mochten we plaatsnemen op de eerste rij. De pastor vond het een eer dat de gasten uit Holland voor zijn dienst al zo vroeg hun bed uit waren. Dat moest beloond worden met een ereplaats. Inge had al vaak verteld over de rare dingen die tijdens zo’n dienst gebeuren en over de intonatie van de pastor. Het is voor ons heel raar te ervaren dat mensen op de grond vallen tijdens een handoplegging en dat de pastor voorspellingen doet waarvan wij niet weten hoe we hier mee om moeten gaan. Voor Wilma staat in december 2011 een rondetafelgesprek gepland in Frankrijk, wat haar geluk zal brengen en Marino zal op korte termijn verbetering krijgen aan zijn ogen. Het meest schrijnend vonden we dat hij gecollecteerde briefjes van 20 Naira (€ 0.10) om wilde wisselen voor een briefje van 1000 Naira (€ 5.00) Al degenen die de ruil deden zouden drie dagen daarna tijdens de viering te horen krijgen hoe die 20 Naira omgezet worden in geluk en financieel voordeel. Heel veel mensen maakten gebruik van deze deal. Wij waren na de viering, die ruim 3 uur duurde, helemaal overdonderd en bekaf. En dan word je ook nog naar huis gestuurd wordt met een scheut olie over je hoofd……………
We hebben genoten van de vele contacten die we hadden met vrienden en bekenden van Inge: Vriendin Blessing die met haar man en twee kinderen in een klein huisje woont in een klein dorpje in de buurt. We werden gastvrij ontvangen met een koude cola en sinas. En de vrouw Charity van het winkeltje om de hoek. Inge komt daar meerdere keren per dag voor haar boodschappen. Uiteraard willen ze allemaal kennis maken met de ouders van Inge en zeker met hen op de foto.
Een van de hoogtepunten was de bruiloft van Cherry en Benedict. Wij waren daarvoor uitgenodigd. De kerkdienst was een kleurrijke happening met dansende mensen, jong en oud. Met kippenvel op de armen hebben we genoten van het vijfstemmige gospelkoor. Dit was zò mooi met geweldige solisten,waarvan er zeker tot de ‘voice of Nigeria’ horen. Daarentegen was de begeleidende band van 7 personen zò vals en vooral snoeihard. Na de huwelijksvoltrekking werd het bruidspaar verrast met spuitsneeuw. Meerdere bussen werden boven het bruidspaar leeggespoten. In Nigeria is het niet gepast om met rijst te gooien; met eten ben je zuinig.
Na de kerkdienst zijn we naar een museumtuin gegaan, waar wij, als bijzondere gasten uit Holland, een bijzondere zitplaats in de nabijheid van het bruidspaar kregen toebedeeld. Dit feest met muziek en dans en een rijstmaaltijd toe was prachtig.
Na afloop zijn we met z’n drieën terug gegaan naar ons hotel. We hielden een taxibusje aan. Het blijft een raadsel dat die auto nog reed, want deze was helemaal verroest, meubilair en dashbord onherkenbaar en de chauffeur zelf was ook al oud en versleten. Op allerlei manieren probeerde hij de auto aan het rijden te krijgen. Met horten en stoten kwamen we bij ons hotel aan. In tegenstelling tot de vraagprijs van 200 Naira gaven we hem 1000 Naira, met de afspraak dat hij het extra geld zou investeren in een nieuwe taxibus. Wij zijn nu eenmaal voorstanders van microkredieten. Hij heeft beloofd de € 4.00 apart te leggen en bedankte ons met God’s zegen.
Terugkijkend op deze bijzondere reis hebben we genoten van de manier hoe Inge zich in de afgelopen 4 maanden zich heeft ingeburgerd. Het was bijzonder om met haar op stap te zijn in een land en stad waarvan zij is gaan houden. De moeder van de bruid Cherry vertelde ons dat zij Inge al volledig geaccepteerd heeft als een Nigeriaanse. Die blanke huid neemt ze op de koop toe.
Dit land biedt Inge ontzettend veel mogelijkheden voor onderzoek. Het is een land zonder toerisme, maar heeft wel die mogelijkheden. Jammer genoeg heeft Nigeria een niet zo beste naam en is met name bekend van de corruptie en de kidnappingen. Overigens hebben wij ons geen enkele keer onveilig gevoeld.
We hebben in Ibadan ook haar supervisor ontmoet. Dr. Oka Obono, volgens eigen zeggen de beste socioloog van Nigera, nodigde ons uit hem te bezoeken. Onder het genot van een (ijskoude) rode wijn, genaamd Perfect Wisdom, heeft Inge de voortgang van haar onderzoek doorgesproken. Oka is erg verheugd dat iemand uit Nederland het lef en doorzettingsvermogen heeft om juist onderzoek te doen in zijn land. “We moeten maar eens af van dat slechte imago en die onderzoeken kunnen alleen maar helpen om Nigeria verder te doen ontwikkelen”, waren zijn woorden en tevens het verzoek om anderen in Leiden te overtuigen. Oka vroeg Inge om straks terug te komen voor verder onderzoek. Of die wijsheid van hemzelf was of onder invloed van de wijn, is niet duidelijk.
Marino en Wilma Ligtvoet
‘Wat hebben we eraan om veel en lekker te koken, wanneer je geen gasten krijgt’. Dat waren de woorden van Dr. Ayo Ojebode toen wij hem bij het afscheid bedankten voor de geweldige dagen die wij bij hem en zijn gezin verbleven. Ayo, docent aan de universiteit van Ibadan, is trots op zijn nieuwe huis, had speciaal voor deze gelegenheid de gastenkamer op orde laten maken en verontschuldigde zich omdat de timmerman nog niet klaar was met de kastdeuren en hij nog geen pomp heeft voor stromend water. Een bucketshower is voor ons geen probleem. Zijn dochters, voor ons gemak stelde hij voor om ze number ‘one’, ‘two’,’three’ en’ four’ te noemen, zijn pientere meiden die ook op deze leeftijd al even ad rem en humoristisch zijn als hun vader en moeder Member. Inge’s 25ste verjaardag, die wij op zondagavond met familie en vrienden uit de stad vierden is er een om nooit te vergeten, als was het alleen al om in november een verjaardag te vieren bij een buitentemperatuur van 40 graden. Er werd gezongen en gedanst en er is zelfs nog een poging gedaan om een Hollandse polonaise in te zetten.
Na deze heerlijke dagen zijn we naar Calabar gevlogen. Inge genoot hiervan, omdat ze nu eindelijk kon laten zien waar zij woont en leeft en waar ze ons kon voorstellen aan haar vrienden. Calabar is een schone en groene stad waarbij de gastvrijheid en vriendelijkheid van de mensen ons meteen opvielen.
Op ons verzoek zijn we met Inge naar de ‘our Father, our Father church’ gegaan. Inge was hierin in eerste instantie wat terughoudend, mede omdat deze pastor Wilma al eerder als heks had bestempeld. Om 5 uur ’s morgens stonden we al naast ons bed om te douchen want om 6 uur begon de viering. In de open kerk met louter een zinken dak en gevuld met plastic tuinstoelen mochten we plaatsnemen op de eerste rij. De pastor vond het een eer dat de gasten uit Holland voor zijn dienst al zo vroeg hun bed uit waren. Dat moest beloond worden met een ereplaats. Inge had al vaak verteld over de rare dingen die tijdens zo’n dienst gebeuren en over de intonatie van de pastor. Het is voor ons heel raar te ervaren dat mensen op de grond vallen tijdens een handoplegging en dat de pastor voorspellingen doet waarvan wij niet weten hoe we hier mee om moeten gaan. Voor Wilma staat in december 2011 een rondetafelgesprek gepland in Frankrijk, wat haar geluk zal brengen en Marino zal op korte termijn verbetering krijgen aan zijn ogen. Het meest schrijnend vonden we dat hij gecollecteerde briefjes van 20 Naira (€ 0.10) om wilde wisselen voor een briefje van 1000 Naira (€ 5.00) Al degenen die de ruil deden zouden drie dagen daarna tijdens de viering te horen krijgen hoe die 20 Naira omgezet worden in geluk en financieel voordeel. Heel veel mensen maakten gebruik van deze deal. Wij waren na de viering, die ruim 3 uur duurde, helemaal overdonderd en bekaf. En dan word je ook nog naar huis gestuurd wordt met een scheut olie over je hoofd……………
We hebben genoten van de vele contacten die we hadden met vrienden en bekenden van Inge: Vriendin Blessing die met haar man en twee kinderen in een klein huisje woont in een klein dorpje in de buurt. We werden gastvrij ontvangen met een koude cola en sinas. En de vrouw Charity van het winkeltje om de hoek. Inge komt daar meerdere keren per dag voor haar boodschappen. Uiteraard willen ze allemaal kennis maken met de ouders van Inge en zeker met hen op de foto.
Een van de hoogtepunten was de bruiloft van Cherry en Benedict. Wij waren daarvoor uitgenodigd. De kerkdienst was een kleurrijke happening met dansende mensen, jong en oud. Met kippenvel op de armen hebben we genoten van het vijfstemmige gospelkoor. Dit was zò mooi met geweldige solisten,waarvan er zeker tot de ‘voice of Nigeria’ horen. Daarentegen was de begeleidende band van 7 personen zò vals en vooral snoeihard. Na de huwelijksvoltrekking werd het bruidspaar verrast met spuitsneeuw. Meerdere bussen werden boven het bruidspaar leeggespoten. In Nigeria is het niet gepast om met rijst te gooien; met eten ben je zuinig.
Na de kerkdienst zijn we naar een museumtuin gegaan, waar wij, als bijzondere gasten uit Holland, een bijzondere zitplaats in de nabijheid van het bruidspaar kregen toebedeeld. Dit feest met muziek en dans en een rijstmaaltijd toe was prachtig.
Na afloop zijn we met z’n drieën terug gegaan naar ons hotel. We hielden een taxibusje aan. Het blijft een raadsel dat die auto nog reed, want deze was helemaal verroest, meubilair en dashbord onherkenbaar en de chauffeur zelf was ook al oud en versleten. Op allerlei manieren probeerde hij de auto aan het rijden te krijgen. Met horten en stoten kwamen we bij ons hotel aan. In tegenstelling tot de vraagprijs van 200 Naira gaven we hem 1000 Naira, met de afspraak dat hij het extra geld zou investeren in een nieuwe taxibus. Wij zijn nu eenmaal voorstanders van microkredieten. Hij heeft beloofd de € 4.00 apart te leggen en bedankte ons met God’s zegen.
Terugkijkend op deze bijzondere reis hebben we genoten van de manier hoe Inge zich in de afgelopen 4 maanden zich heeft ingeburgerd. Het was bijzonder om met haar op stap te zijn in een land en stad waarvan zij is gaan houden. De moeder van de bruid Cherry vertelde ons dat zij Inge al volledig geaccepteerd heeft als een Nigeriaanse. Die blanke huid neemt ze op de koop toe.
Dit land biedt Inge ontzettend veel mogelijkheden voor onderzoek. Het is een land zonder toerisme, maar heeft wel die mogelijkheden. Jammer genoeg heeft Nigeria een niet zo beste naam en is met name bekend van de corruptie en de kidnappingen. Overigens hebben wij ons geen enkele keer onveilig gevoeld.
We hebben in Ibadan ook haar supervisor ontmoet. Dr. Oka Obono, volgens eigen zeggen de beste socioloog van Nigera, nodigde ons uit hem te bezoeken. Onder het genot van een (ijskoude) rode wijn, genaamd Perfect Wisdom, heeft Inge de voortgang van haar onderzoek doorgesproken. Oka is erg verheugd dat iemand uit Nederland het lef en doorzettingsvermogen heeft om juist onderzoek te doen in zijn land. “We moeten maar eens af van dat slechte imago en die onderzoeken kunnen alleen maar helpen om Nigeria verder te doen ontwikkelen”, waren zijn woorden en tevens het verzoek om anderen in Leiden te overtuigen. Oka vroeg Inge om straks terug te komen voor verder onderzoek. Of die wijsheid van hemzelf was of onder invloed van de wijn, is niet duidelijk.
Marino en Wilma Ligtvoet
-
15 December 2010 - 12:38
Marie-jose Damen:
dit verslag laat blijken hoe jullie genoten hebben,en dat is fijn om te horen .
Ook jullie kunnen mooi schrijven Inge heeft het van niemand vreemds.
-
15 December 2010 - 13:44
Anne De Graaff:
Super om te lezen! En wat fijn dat jullie het goed hebben gehad. Ze zal inderdaad wel met haar neus op de feiten.. ehh.. verschillen zijn gedrukt! Ze is al over de helft, nog even en ze mag nog een beetje genieten van de winterse kou uit Holland!
Liefs! -
15 December 2010 - 19:22
Dini:
Als ik de foto`s zie hebben jullie het goed naar de zin gehad.
En wat staat jullie die feestkleding mooi heel kleurrijk het is echt super !!!
Volgens mij hebben jullie Nigeria nu ook in jullie hart gesloten .
En fijn dat Inge het zo goed naar haar zin heeft .
En wat zag haar verjaardags taart er prachtig uit echt een van piekfijn uit Nigeria!
Je kunt terug kijken op een hele bijzondere vakantie en zo maak je nog wat mee hè als je Dochter ver weg van huis is.
Nou het zal wat de kou betreft wel een hele grote overgang zijn effe wennen brrrrrrrr in het koude kikkerlandje.
Groetjes Dini -
16 December 2010 - 09:52
Caroline Slot:
Heel gaaf om dit verslag te lezen! Mooi hoe jullie zoveel hebben kunnen meemaken van de bezigheden van Inge en vooral ook van haar omgang met vrienden en kennissen. Dat zal ook echt fijn zijn voor als ze weer terug in NL is.
Liefs -
16 December 2010 - 10:06
Ymke:
Super leuk verslag! En ik ben blij om te horen dat alle vooroordelen over Nigeria helemaal niet waar zijn, en dat jullie er alleen maar positieve verhalen aan hebben overgehouden. Ik hoop dat dit beeld snel veranderd over Nigeria, en kijk er naar uit om dit zelf te ervaren volgende week! X -
16 December 2010 - 12:39
Lilian:
Wat een belevenis zeg!!
En dan die foto's....geweldig!!
En wat heerlijk om je kind daar zo mee te maken vooral! Zou zeggen.....geniet, geniet en.....geniet!!!! -
16 December 2010 - 13:56
Hans Ligtvoet:
Een geweldig verslag. De oudjes hebben een paar mooie weken achter de rug.
Ik heb nu toch wel een andere indruk van dat land. Het moet toch wel fijn zijn om je dochter na 4 maanden weer te zien.
Vooral te foto's bij het verslag zijn prachtig. Ik neem aan dat we die kunnen bestellen.
Foto nr. 15 zou wel geschikt zijn als poster.
Voor Inge: succes de komende maanden en tot ziens.
Groeten, Hans -
16 December 2010 - 19:54
Dorothee:
Wat een heerlijk verslag weer om te lezen. De verslagen van jou en deze van je ouders gaan naadloos in elkaar over. Jullie laten ons meebeleven wat jullie daar allemaal hebben gezien en gedaan. Prachtig om er op deze manier een beetje bij te zijn! Zeker in het koude Nederland ... wat zou ik graag nu bij 31 graden in zo´n feestjurk in Nigeria staan! De plastik stoelen van de kerk neem ik dan op de koop toe.
Inge, je bent er helemaal thuis zo te lezen. Geniet ervan! Ik word steeds nieuwgieriger naar je heksenverslag....
Hoe zit dat nou met die pastor die meende dat je moeder een heks was? Heeft hij haar nog gezien???
Hartelijke groeten!
Dorothee -
17 December 2010 - 16:21
Francis:
Fijn om te horen dat jullie allemaal genoten hebben van deze trip. Inge: lekker dat je jou verjaardag met familie hebt kunnen vieren!
Heerlijk ook die kleurrijke en feestelijke kleding. Ik zie dat je/jullie snel inburgeren ;)
Liefs -
18 December 2010 - 12:08
Ludi:
Goed om te zien dat jullie genoten hebben van het avontuurtje.
Grappig om te zien dat je daar lekker geniet van het zonnetje, en wij hier nu in de sneeuw zitten.
Hoe dan ook, fijne dagen toegewenst!
mvg Ludi, Sylvia, Colin en Demy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
