Vertrouwd gevoel
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
23 Juni 2009 | Ghana, Accra
Vanuit zonnig Accra het eerste berichtje van deze reis!
Afgelopen zondag vertrokken we na afscheid te hebben genomen van onze familie (en vriendjes) vanaf Brussel naar Casablanca. Met ongeveer 1,5 uur vertraging achter de rug, waren we blij dat we het vliegtuig in konden. De reis verliep rustig, en we kwamen veilig aan op Casablanca. Ik was weliswaar aan een oor doof, vanwege de welbekende luchtdruk in mijn oren. Als Willemijn of Loesje tegen mij wilde praten, moest ik mijn linkeroor naar ze toedraaien, anders verstond ik echt niets. Bovendien hoorde ik mezelf praten en dat is irritant!
Op Casablanca hadden we ongeveer 4,5 uur overstaptijd. We brachten die door bij de Flying Burger, samen met een verstrooide Belg. De tijd vloog en precies op tijd stapten we met ongeveer 40 passagiers op de vlucht naar Accra. We hadden allemaal een rij stoelen voor onszelf, dus ik heb de hele rij heerlijk languit kunnen slapen. De vlucht was daarom ook binnen no time voorbij en om 2 uur landden we op Accra.
Tijd voor de douane en omdat ik daar vorig jaar niet erg leuke ervaringen mee heb gehad, schrok ik dan ook toen de douanier me vroeg waarom ik naar Klikor ging. Ik vertelde hem dat ik daar had gewerkt ik 2005 en dat we nu die mensen gingen bezoeken. Hij keek me indringend aan en toen verscheen er plots een glimlach op zijn gezicht: 'That is my hometown!' Jeej, douaneman en wij hadden iets in common en hij stempelde vol plezier onze paspoorten. Terwijl hij Willemijns paspoort stempelde, verscheen er uit zijn zak een kaartje. Isaac gaf het aan me: ' It seems that you're coming here all the time, so here you have my number.' Ik was nog geen 5 minuten uit het vliegtuig en had mijn eerste telefoonnummer alweer op zak ;)
Op het vliegveld wachtten we geduldig op de chauffeur van Raymond, waarbij we de eerste nachten zouden slapen. Toen er na een half uur nog niemand was verschenen, belde ik Raymond. Hij lag nog op bed en was het helemaal vergeten. Een half uur later stond hij op het vliegveld samen met zijn vrouw Florence. Hele vriendelijke mensen die ons meenamen naar hun prachtige huis in Korle Bu. Daar aangekomen zijn we allemaal snel in slaap gevallen. Moe na een lange reis.
De volgende ochtend werd ik wakker met een enorm hoofdpijngevoel. Het was een beetje het gevoel dat ik ook weleens had gehad na een heel leuk feestje (met iets teveel alcohol). Maar ik had geen slok gedronken en het yoghurtje in een Royal Air Maroc toestel lijkt me ook niet te bestaan uit alcohol. Ook mijn oor zat nog steeds dicht. Kortom, ik voelde me niet al te best. Maar goed, ik was in Ghana en daarvan moest ik goed gaan genieten. Dus vertrokken we naar Osu en Labadi Beach om heerlijk te relaxen met een colaatje en ananassap. Het was een leuke dag, die we geheel in mijn persoonlijke traditie afsloten in Paloma Hotel. Daar verorberden we een heerlijke maaltijd en Loesje dronk haar eerste 625 ml Star biertje.
Rond 19.00 vertrokken we terug naar huis. Inmiddels was ik van lichtelijk ziek, behoorlijk ziek geworden. Thuis aangekomen ben ik dan ook meteen op bed geploft, waar ik weinig heb geslapen door misselijkheid, hoofdpijn en verhoging. Later die nacht had ik koorts en had ik mijn maaltijd van het hotel hield ik niet langer binnen helaas. Omdat ik zo ziek was, besloot ik vanmorgen maar niet mee te gaan naar het Shangri La hotel om te gaan zwemmen. In plaats daarvan lag ik tot 15.00 in bed, waarna ik me al een stukje beter voelde. De koorts en misselijkheid is grotendeels over, de hoofdpijn blijft. Om toch nog even te genieten van mijn zo geliefde Accra, besloot ik nog even de deur uit te gaan en ben ik met de trotro naar het internetcafe gekomen.
Het lijkt alsof ik nooit ben weggeweest uit Accra. Het voelt zo vertrouwd. Iets te vertrouwd misschien. Toen ik net naar het toilet moest in dit internetcafe liep ik naar waar ik vorig jaar altijd ging. Daar aangekomen was er niets meer. Het restaurant dat er zat was volledig leeg en ook de toiletten waren nergens meer te bekennen!
Morgen gaan we hopelijk naar Klikor. Ik denk dat ik me dan wel weer een stuk beter voel en klaar ben om 1,5 week door te brengen bij het weeshuis. Het zou jammer zijn als ik nog langer in Accra moest blijven, alleen omdat ik me niet lekker voel, want ik heb ontzettend veel zin om David en de kids weer te zien!
Liefs,
Inge
Afgelopen zondag vertrokken we na afscheid te hebben genomen van onze familie (en vriendjes) vanaf Brussel naar Casablanca. Met ongeveer 1,5 uur vertraging achter de rug, waren we blij dat we het vliegtuig in konden. De reis verliep rustig, en we kwamen veilig aan op Casablanca. Ik was weliswaar aan een oor doof, vanwege de welbekende luchtdruk in mijn oren. Als Willemijn of Loesje tegen mij wilde praten, moest ik mijn linkeroor naar ze toedraaien, anders verstond ik echt niets. Bovendien hoorde ik mezelf praten en dat is irritant!
Op Casablanca hadden we ongeveer 4,5 uur overstaptijd. We brachten die door bij de Flying Burger, samen met een verstrooide Belg. De tijd vloog en precies op tijd stapten we met ongeveer 40 passagiers op de vlucht naar Accra. We hadden allemaal een rij stoelen voor onszelf, dus ik heb de hele rij heerlijk languit kunnen slapen. De vlucht was daarom ook binnen no time voorbij en om 2 uur landden we op Accra.
Tijd voor de douane en omdat ik daar vorig jaar niet erg leuke ervaringen mee heb gehad, schrok ik dan ook toen de douanier me vroeg waarom ik naar Klikor ging. Ik vertelde hem dat ik daar had gewerkt ik 2005 en dat we nu die mensen gingen bezoeken. Hij keek me indringend aan en toen verscheen er plots een glimlach op zijn gezicht: 'That is my hometown!' Jeej, douaneman en wij hadden iets in common en hij stempelde vol plezier onze paspoorten. Terwijl hij Willemijns paspoort stempelde, verscheen er uit zijn zak een kaartje. Isaac gaf het aan me: ' It seems that you're coming here all the time, so here you have my number.' Ik was nog geen 5 minuten uit het vliegtuig en had mijn eerste telefoonnummer alweer op zak ;)
Op het vliegveld wachtten we geduldig op de chauffeur van Raymond, waarbij we de eerste nachten zouden slapen. Toen er na een half uur nog niemand was verschenen, belde ik Raymond. Hij lag nog op bed en was het helemaal vergeten. Een half uur later stond hij op het vliegveld samen met zijn vrouw Florence. Hele vriendelijke mensen die ons meenamen naar hun prachtige huis in Korle Bu. Daar aangekomen zijn we allemaal snel in slaap gevallen. Moe na een lange reis.
De volgende ochtend werd ik wakker met een enorm hoofdpijngevoel. Het was een beetje het gevoel dat ik ook weleens had gehad na een heel leuk feestje (met iets teveel alcohol). Maar ik had geen slok gedronken en het yoghurtje in een Royal Air Maroc toestel lijkt me ook niet te bestaan uit alcohol. Ook mijn oor zat nog steeds dicht. Kortom, ik voelde me niet al te best. Maar goed, ik was in Ghana en daarvan moest ik goed gaan genieten. Dus vertrokken we naar Osu en Labadi Beach om heerlijk te relaxen met een colaatje en ananassap. Het was een leuke dag, die we geheel in mijn persoonlijke traditie afsloten in Paloma Hotel. Daar verorberden we een heerlijke maaltijd en Loesje dronk haar eerste 625 ml Star biertje.
Rond 19.00 vertrokken we terug naar huis. Inmiddels was ik van lichtelijk ziek, behoorlijk ziek geworden. Thuis aangekomen ben ik dan ook meteen op bed geploft, waar ik weinig heb geslapen door misselijkheid, hoofdpijn en verhoging. Later die nacht had ik koorts en had ik mijn maaltijd van het hotel hield ik niet langer binnen helaas. Omdat ik zo ziek was, besloot ik vanmorgen maar niet mee te gaan naar het Shangri La hotel om te gaan zwemmen. In plaats daarvan lag ik tot 15.00 in bed, waarna ik me al een stukje beter voelde. De koorts en misselijkheid is grotendeels over, de hoofdpijn blijft. Om toch nog even te genieten van mijn zo geliefde Accra, besloot ik nog even de deur uit te gaan en ben ik met de trotro naar het internetcafe gekomen.
Het lijkt alsof ik nooit ben weggeweest uit Accra. Het voelt zo vertrouwd. Iets te vertrouwd misschien. Toen ik net naar het toilet moest in dit internetcafe liep ik naar waar ik vorig jaar altijd ging. Daar aangekomen was er niets meer. Het restaurant dat er zat was volledig leeg en ook de toiletten waren nergens meer te bekennen!
Morgen gaan we hopelijk naar Klikor. Ik denk dat ik me dan wel weer een stuk beter voel en klaar ben om 1,5 week door te brengen bij het weeshuis. Het zou jammer zijn als ik nog langer in Accra moest blijven, alleen omdat ik me niet lekker voel, want ik heb ontzettend veel zin om David en de kids weer te zien!
Liefs,
Inge
-
23 Juni 2009 - 18:28
Anne/Akuvi:
Hey Inge!
Heel veel plezier en doe Hester de groetjes van me!
Dikke knuffel aan iedereen (Zal ik het dan toch maar zeggen? IK BEN JALOERS!)
x :) -
23 Juni 2009 - 18:30
Ymke:
Fijn om te horen dat de reis goed verlopen is, en dat je weer beter voelt. Ik kijk uit naar je volgende bericht over Klikor :) -
23 Juni 2009 - 19:57
Hey Meis,:
We reizen in gedachten de reis met je mee.
De herinneringen aan onze reis samen komen nu wel heel levendig terug.
en 'n gevoel van heimwee steekt stiekem de kop op.
Ben blij dat je weer wat beter bent en fit genoeg om te reizen, want ook daarvan weten we dat het niet altijd meevalt.
Doe de meiden de groetjes en natuurlijk hele lieve groetjes voor iedereen in klikor.
xjes
vati und mutti -
23 Juni 2009 - 20:23
Tante Dini:
Hello Inge
Fijn dat je weer goed bent aangekomen.
weer een hele reis achter de rug.
morgen misschien naar klikor geniet er van en we horen wel weer hoe het allemaal verloopt.
Liefs Tante Dini xxx -
23 Juni 2009 - 20:52
Maud:
Haa Inge,
goed te lezen dat je in Accra bent, eindelijk.
En nu inderdaad maar heel erg genieten van alles!
Veel plezier bij het weeshuis, ben benieuwd hoe ze reageren op de fotomapjes, heel leuk idee!
X Maud -
24 Juni 2009 - 10:51
Marie-jose Damen:
zo inge je bent weer in je twee thuisland.
Ik hoop dat je je gauw wat beter voelt en ga genieten.
Ik volg je weer mee en lees je reiservaringen.
Groetjes
marie-jose -
24 Juni 2009 - 21:26
Femke:
Ingetje!
Hopelijk knap je snel weer op en kan je volop genieten van het oude vertrouwde land!
Geniet ervan, liefs fem -
28 Juni 2009 - 21:57
Hester:
Hey, das leuk, ik kreeg ook het nummer van ene Isaac van de immigratie. dit keer zat hij bij de uitgaande reizigers ;-)
Bij mij minder leuk nieuws, ik was wel op tijd in Accra en naar Casablanca ging prima, maar op de dag tussenstop oorontsteking gekregen en kon dus niet vliegen. zit nu nog steeds in Marokko, ik hoop dinsdag te vliegen (hangt van het oordeel van de dokter en de verzekering af, en natuurlijk van de plek bij Royal Maroc).
Erg balen dus.
Vermaken jullie je lekker daar? Ik mis het allemaal al vreselijk, hier zijn slle mensen zo onaardig, misschien moet ik ze allemaal even voor een cursusje naar Ghana sturen!
Geniet van alles daar,
en knuffel alle kids even van mij!
adzovi -
30 Juni 2009 - 17:07
Chantal:
Hoi Inge,
Leuk om te horen dat je zo snel nummers krijgt in Ghana. Misschien komt dat omdat je nu al een bekende bent van het land. Nog veel plezier in het weeshuis en pas op voor de wilde dieren (of mannen),
Groetjes Chantal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
