Barack O'Ghana
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
11 Juli 2009 | Ghana, Accra
Voordat ik natuurlijk ga beginnen aan het verhaal waarop jullie allemaal zitten te wachten, zal ik eerst wat meer vertellen over wat andere high lights (die in het niets vallen bij Obamaaaaa)
Na wat lamballen in Accra de hele week, zijn Marijke en ik donderdag naar Kpong en Akosombo geweest. In die plaatsen hebben we vrij weinig uitgevoerd, behalve een wandeling van 6 km (ik wist wel waar de fabriek was waar we naar toe moesten...) en het nuttigen van een gratis maaltijd (bestaande uit gefrituurde vissenlarven en iets broodachtigs) omdat ik Ewe sprak.
Het is nogal regenachtig in Ghana en dus hebben we geprobeerd ons programma een beetje leuk binnen te maken. Vrijdagavond stond daarom een avondje theater te wachten. Na dinsdag een rondleiding te hebben gekregen door het National Theatre, kwamen we erachter dat op vrijdagavond de opnames voor 'Stars of the Future' (Idols) plaatsvonden. De entree was gratis en dus besloten we te gaan ;)
Hoewel de serveerster van het restaurant van het theater ons had verteld dat het om 18.00 begon, startte de ontzettend populaire presentator (ohhh, Chris is sooooo cute!) pas om 21.00 met zijn verhaal. Om half tien begonnen de Stars met hun optredens. Het eerste optreden was van de onwijs populaire Christian. Hij weet het vast zelf niet, maar hij danste en zong echt enorm vrouwelijk...maar de zaal ging echt door het lint! Vrouwen gilden om het hardst, terwijl ik vermoed dat in Nederland Gordon een poging zou hebben gedaan hem te versieren ;)
De avond was echt hilarisch. Het hele publiek danste en schreeuwde en zong keihard mee. Zo hard dat je de Stars zelf bijna niet kon horen zingen. Ook de jury had het zwaar. Het vrouwelijke jurylid kreeg heel wat te verduren toen zij terechte kritiek gaf aan een van de meiden. De dames achter ons in het publiek schreeuwde het uit: DO YOU KNOW HOW TO SING??!! DOES SHE KNOW HOW TO SING?!
Het was al met al een fantastische avond, waarbij enthousiasme werd afgewisseld met Ghanese opvliegerigheid. Vandaag beschreef een vrouw het heel goed, toen een politieagent binnen no time uitviel op een chauffeur: What is the essence of the agitation? Dat vraag ik me hier soms weleens af...
En toen was het zaterdagochtend. Om 6 uur ging de wekker, want geloof het of niet, Loesje en Willemijn hadden iemand ontmoet die ons wel naar binnen kon loodsen in de Conference Hall, waar Obama een niet-publieke speech zou gaan geven. De man in kwestie was een chief van Kumasi (hoewel de precieze locatie van zijn chiefdom nog steeds niet duidelijk is). Willemijn en Loesje hadden hem en zijn broers leren kennen tijdens een etentje in Paloma hotel en de volgende dag hadden Marijke en ik het genoegen hem te ontmoeten. Omdat we een compliment maakte over het Obama t-shirt van hun moeder, kregen we binnen no time hetzelfde shirt cadeau van de chief. Zaterdagochtend moesten we om 7.30 bij de Conference Hall zijn, dan zouden we Obama live kunnen gaan zien!
Nederlands als we zijn, waren we een half uur te vroeg. Er werd wat over en weer gebeld met de broers van de chief, maar ze stonden in de file (Accra was chaos!!!). We besloten wat rond te lopen, langs de Conference Hall, want stilstaan mocht niet. Uiteindelijk belandden we op een hoek, waar we lang hebben gekeken naar arriverende ambassadeurs en hoogwaardigheidsbekleders. Voormalig president J.K. Rawlings kwam langs en opponent van de huidige president tijdens de afgelopen verkiezingen, Akufo-Addo, zwaaide zelfs naar het kleine publiek op de hoek van de straat. Iedereen was laaiend enthousiast. Wij ook, maar na een tijdje begonnen we te vermoeden dat de chief niet meer kwam opdagen. Het was inmiddels 9 uur en volgens de politieagenten te laat om nog naar binnen te kunnen. Toen we bijna wilden opgeven, hoorden we in de verte tromgeroffel en een koebel. Na wat grappen over loslopende koeien, verscheen vanachter een boom een kleine stoet met een chief. 'Dat is toch niet de onze?' 'Neeeeeee, dat is hem niet hoor.' 'Jawel, jawel, hij is het echt!!!'. De chief passeerde ons en wenkte (jaja, hij wenkte) dat we mee mochten lopen met zijn entourage!
Zonder enige moeite kwamen we door een eerste mini checkpoint. Waarna we een paar minuten later bij de officiele ingang stonden. We kregen een uitnodiging om mee naar binnen te gaan. Snel liepen we naar de ingang, waar we onze uitnodiging vol trots presenteerden. Helaas mocht de chief maar 1 introducee meenemen en was de uitnodiging dus niet officieel :( Er werd nog een klein beetje moeite voor ons gedaan, maar uiteindelijk legden we ons volledig vreedzaam neer bij het feit dat we niet door het laatste punt heenkwamen. De introducee was de broer van de chief, die een parasol draagt...
Net achter het hek mochten we alles volgen. Er kwamen allerlei belangrijke mensen aan bij de Conference Hall: ministers, ambassadeurs en andere hoogwaardigheidsbekleders. Achter het hek bleken wij vier blanke meisjes ineens een ware attractie. We hadden onze Obama-shirts aan en zijn met zeker 15 mensen op de foto geweestn (zowel voor de pers als voor persoonlijk gebruik - een Ghana Police Officer was dolgelukkig met de foto van hem samen met ons). Ook werden er stiekem foto's van ons genomen. Het was een fantastische ervaring. Hopelijk komen we nog ergens in de krant ofzo ;)
Na lang wachten kwamen er uiteindelijk ook twee enorme limousines aan met veel politie ervoor en erachter: Barack Obama en Atta Mills!!! (daar gaan we in ieder geval vanuit haha) Helaas hebben we de presidenten niet uit hun auto's zien stappen en moet ik dus eerlijk toegeven dat ik 4 uur bij de Conference Hall heb gestaan en eigenlijk vrij weinig heb gezien. Maar de hele sfeer en de hele spanning was zo geweldig dat het een dag was om nooit te vergeten: het lopen in de entourage van een Ghanese chief op weg naar een speech van Barack Obama is by far het meest fantastische wat ik ooit in Ghana heb meegemaakt :)
Na wat lamballen in Accra de hele week, zijn Marijke en ik donderdag naar Kpong en Akosombo geweest. In die plaatsen hebben we vrij weinig uitgevoerd, behalve een wandeling van 6 km (ik wist wel waar de fabriek was waar we naar toe moesten...) en het nuttigen van een gratis maaltijd (bestaande uit gefrituurde vissenlarven en iets broodachtigs) omdat ik Ewe sprak.
Het is nogal regenachtig in Ghana en dus hebben we geprobeerd ons programma een beetje leuk binnen te maken. Vrijdagavond stond daarom een avondje theater te wachten. Na dinsdag een rondleiding te hebben gekregen door het National Theatre, kwamen we erachter dat op vrijdagavond de opnames voor 'Stars of the Future' (Idols) plaatsvonden. De entree was gratis en dus besloten we te gaan ;)
Hoewel de serveerster van het restaurant van het theater ons had verteld dat het om 18.00 begon, startte de ontzettend populaire presentator (ohhh, Chris is sooooo cute!) pas om 21.00 met zijn verhaal. Om half tien begonnen de Stars met hun optredens. Het eerste optreden was van de onwijs populaire Christian. Hij weet het vast zelf niet, maar hij danste en zong echt enorm vrouwelijk...maar de zaal ging echt door het lint! Vrouwen gilden om het hardst, terwijl ik vermoed dat in Nederland Gordon een poging zou hebben gedaan hem te versieren ;)
De avond was echt hilarisch. Het hele publiek danste en schreeuwde en zong keihard mee. Zo hard dat je de Stars zelf bijna niet kon horen zingen. Ook de jury had het zwaar. Het vrouwelijke jurylid kreeg heel wat te verduren toen zij terechte kritiek gaf aan een van de meiden. De dames achter ons in het publiek schreeuwde het uit: DO YOU KNOW HOW TO SING??!! DOES SHE KNOW HOW TO SING?!
Het was al met al een fantastische avond, waarbij enthousiasme werd afgewisseld met Ghanese opvliegerigheid. Vandaag beschreef een vrouw het heel goed, toen een politieagent binnen no time uitviel op een chauffeur: What is the essence of the agitation? Dat vraag ik me hier soms weleens af...
En toen was het zaterdagochtend. Om 6 uur ging de wekker, want geloof het of niet, Loesje en Willemijn hadden iemand ontmoet die ons wel naar binnen kon loodsen in de Conference Hall, waar Obama een niet-publieke speech zou gaan geven. De man in kwestie was een chief van Kumasi (hoewel de precieze locatie van zijn chiefdom nog steeds niet duidelijk is). Willemijn en Loesje hadden hem en zijn broers leren kennen tijdens een etentje in Paloma hotel en de volgende dag hadden Marijke en ik het genoegen hem te ontmoeten. Omdat we een compliment maakte over het Obama t-shirt van hun moeder, kregen we binnen no time hetzelfde shirt cadeau van de chief. Zaterdagochtend moesten we om 7.30 bij de Conference Hall zijn, dan zouden we Obama live kunnen gaan zien!
Nederlands als we zijn, waren we een half uur te vroeg. Er werd wat over en weer gebeld met de broers van de chief, maar ze stonden in de file (Accra was chaos!!!). We besloten wat rond te lopen, langs de Conference Hall, want stilstaan mocht niet. Uiteindelijk belandden we op een hoek, waar we lang hebben gekeken naar arriverende ambassadeurs en hoogwaardigheidsbekleders. Voormalig president J.K. Rawlings kwam langs en opponent van de huidige president tijdens de afgelopen verkiezingen, Akufo-Addo, zwaaide zelfs naar het kleine publiek op de hoek van de straat. Iedereen was laaiend enthousiast. Wij ook, maar na een tijdje begonnen we te vermoeden dat de chief niet meer kwam opdagen. Het was inmiddels 9 uur en volgens de politieagenten te laat om nog naar binnen te kunnen. Toen we bijna wilden opgeven, hoorden we in de verte tromgeroffel en een koebel. Na wat grappen over loslopende koeien, verscheen vanachter een boom een kleine stoet met een chief. 'Dat is toch niet de onze?' 'Neeeeeee, dat is hem niet hoor.' 'Jawel, jawel, hij is het echt!!!'. De chief passeerde ons en wenkte (jaja, hij wenkte) dat we mee mochten lopen met zijn entourage!
Zonder enige moeite kwamen we door een eerste mini checkpoint. Waarna we een paar minuten later bij de officiele ingang stonden. We kregen een uitnodiging om mee naar binnen te gaan. Snel liepen we naar de ingang, waar we onze uitnodiging vol trots presenteerden. Helaas mocht de chief maar 1 introducee meenemen en was de uitnodiging dus niet officieel :( Er werd nog een klein beetje moeite voor ons gedaan, maar uiteindelijk legden we ons volledig vreedzaam neer bij het feit dat we niet door het laatste punt heenkwamen. De introducee was de broer van de chief, die een parasol draagt...
Net achter het hek mochten we alles volgen. Er kwamen allerlei belangrijke mensen aan bij de Conference Hall: ministers, ambassadeurs en andere hoogwaardigheidsbekleders. Achter het hek bleken wij vier blanke meisjes ineens een ware attractie. We hadden onze Obama-shirts aan en zijn met zeker 15 mensen op de foto geweestn (zowel voor de pers als voor persoonlijk gebruik - een Ghana Police Officer was dolgelukkig met de foto van hem samen met ons). Ook werden er stiekem foto's van ons genomen. Het was een fantastische ervaring. Hopelijk komen we nog ergens in de krant ofzo ;)
Na lang wachten kwamen er uiteindelijk ook twee enorme limousines aan met veel politie ervoor en erachter: Barack Obama en Atta Mills!!! (daar gaan we in ieder geval vanuit haha) Helaas hebben we de presidenten niet uit hun auto's zien stappen en moet ik dus eerlijk toegeven dat ik 4 uur bij de Conference Hall heb gestaan en eigenlijk vrij weinig heb gezien. Maar de hele sfeer en de hele spanning was zo geweldig dat het een dag was om nooit te vergeten: het lopen in de entourage van een Ghanese chief op weg naar een speech van Barack Obama is by far het meest fantastische wat ik ooit in Ghana heb meegemaakt :)
-
11 Juli 2009 - 21:45
Marijke:
ja toch jammer dat we niet naar binnen mochten als zijn 'wifes'. ghehe.. volgende keer beter! -
11 Juli 2009 - 21:51
Marino En Wilma:
Is voor jou Balkenende niet beter bereikbaar?Die zit redelijk dichtbij in zijn torentje in Den Haag. 20 minuten fietsen en je bent er.
Wel heel erg leuk en spannend om dit allemaal mee te maken.
Kom je in de krant, dan wil ik natuurlijk wel een exemplaar zien. morgen naar de kiosk!
Dikke XX -
12 Juli 2009 - 06:50
Francis:
Heeej Inge,
wat een heerlijk reisverslag zeg.. kan me voorstellen dat die spanning en sensatie van iedereen om Obama heen al ontzettend vet is om een keertje mee te maken!
Geniet lekker!
Liefs,
Francis -
12 Juli 2009 - 16:50
Tante Dini- Ome Jan:
Hoi Inge
nou nou je hebt weer heel wat mee gemaakt wat een sensatie.
en ook leuke foto`s staan erop.
je zult aankomende week ook wel weer veel plannen hebben maar dat horen we vanzelf wel weer.
Veel plezier nog en geniet ervan!!!
Liefs van ons xxx -
12 Juli 2009 - 18:04
Sjannie:
ha Inge
Eindelijk wat tijd om te reageren. Druk hoor om een pas getrouwd stel in huis te hebben!! Weer erg leuk om je verhalen te lezen.Je bent wel een beetje aan de tob geweest.Hopelijk nu alleen maar genieten.Zoveel moeite en dan hem nog niet in echt gezien!!! Maar wel dicht bij!!Krijgen we nog een foto te zien van je shirt? Met je oudjes gaat het ook goed, we passen goed op hen.Lieve Inge ,we zijn benieuwd naar de volgende verhalen. veel plezier.
Heel veel groetjes uit Gool. xx Sjannie en de rest van de familie -
12 Juli 2009 - 18:58
Ymke:
Wow wat een spanning en sensatie..ik kan me goed voorstellen dat het een geweldige ervaring moet zijn geweest. Eh zijn die vissenlarven om aan te raden? En ik ben zeer benieuwd naar foto van jullie in die Obama shirtjes :) Take care! -
13 Juli 2009 - 15:18
Lola:
Hahah wat grappig dat je bent gaan kijken bij Obama! Jammer dat je toch niet binnenkwam, maar wel erg typisch voor Ghana ;) Ik zag t nog op tv, stonden echt ongelooflijk veel mensen maar heb geen obrunis gezien haha!
Veel plezier nog, zeker met je pogingen om de regen te ontwijken, tis verschrikkelijk, hier houdt t ook niet op! -
16 Juli 2009 - 06:36
:
Hey inge,
Gaaf hoor. Tis weer super leuk om alles te lezen. Dank je wel voor je berichtje. Jullie ook heel veel plezier nog daar in Ghana! Ohw, en hou je een beetje in he, met al die mooie donkere mannen ;)
Liefs, Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
